Iyi Ve Gzel Kadnlar Hep Alar - Tumblr Posts
Sevgili 20 yaşım,
İnan ben bile emin değilmişim ne istediğimden. Sana yemin vermiştim, yirmi yaşında küllerinden doğmuş yepyeni bir kadın olacağım, diye. İlk dövmemi yaptırdım o zamanlar.
"Yeniden doğmak"
Dövmemi yaptırdıktan tam bir yıl sonra antrenörüm badici dedi bana. Tarih atarken fark etmiştim aynı gün olduğunu. Bir yılda işte böyle değişti bedenim.
Ama ben geri kalan hiçbir şeyi düşünmemiştim. Aşkı, ölümü, yaşamı... Bambaşka biri olacağım derken bunları hesaba katmamıştım. Ben seviyormuşum o masum küçük kız olmayı. Büyüyeceğimi anlamamışım.
Sevgili 20 yaşım,
İnan boynu bükük duruyorum karşında. Yaptığım şeyleri saysam inanamazsın bunların hepsinin bir senede gerçekleştiğine. Affet beni, ben seni koruyamadım. Değişen yalnızca bedenim olacaktı halbuki. Değişen biz olduk.
Yeniden doğmak isterken ölümle burun buruna gelebileceğimi hesaba katmamıştım. Affet beni kendime kıydığım için.
Söz, seni yaşatacağım.
Onu göremeyeceğimi düşünerek somurtuyorum. İdmandan çıktık. Arkadaşlarımla oturuyoruz. Mesaisi bitmiş çoktan. Gittiğini düşünüyorum. Bir süre sonra Elvan masanın altından beni tekmeliyor. Anlamıyorum ne olduğunu başta. Başıyla arkamda bir masayı işaret ediyor.
Dönüp bakınca onu görüyorum. Bulduğu boş bir masaya çantasını bırakıyor. Gözleri kafenin her yanında dolaşıyor. Mutluluk bütün hücrelerime doluyor o an. Gözleri beni arıyor canımın.
Bir süre onu izleyip bu şaşkın halinin tadını çıkarıyorum. Dayanamayıp yanına koşuyorum sonra. Zıplaya zıplaya yanına ulaşırken beni görüyor.
"Naptınn?"
"İdmandan çıktım, sen naptın?"
"Biz de! Oturuyoruz gelsene!"
"Bir çay alıp geleyim."
Gelip yanıma oturuyor. Birileri geliyor, birileri gidiyor. Biz yan yana kalıyoruz öyle. Hava iyice serinlerken hırkasını giyiyorum.
"Bak kocaman oldu!"
Birbirimizle inatlaşırken bakışma yarışı yapmaya başlıyoruz.
"Ama göz kırpmak serbest! Yoksa hemen kaybederim ben."
"Tamam." diyor.
Gülümsememizi durduramıyoruz ikimiz de. Gözlerinin her rengini ezberliyorum. Sonsuza dek sürsün istiyorum o an.
Nefes alış verişi hızlanıyor. Ağır ağır yutkunuyorum. Görüyor. Gülüyor.
Birkaç kere didişip, pek çok gülüyoruz.
Onunla tartışmayı bile ne çok özledim.
"En sevdiğin şiir?" diye soruyorum asla bir cevap alamayı beklemeyerek.
Ciddi bir şekilde düşündüğünü görünce şaşırıyorum.
"Mazursun," diyor. "Gazali"
"Ne garip adam..." diye düşünüyorum. "Hem antrenör, hem resimci, hem zeki, hem komik, hem kaba, sinirli, hem kibar, sakin, hem kültürlü, hem keko... Şimdi de şiir mi biliyor? Ne garip adam..."
Ben sensiz bin gece kan yuttum. Sen bir gece sensiz kalmadın, mâzursun...
-Ahmet Gazzali
Ağladım senin için ilk defa.
Elimde parçalanmış bir hayat var aslında.
Güneşe aşık olmasına rağmen adı "ayçiçeği" konulan çiçek kadar yanlış anlaşıldım.
Harun Kireç
Mücevher takmamıştı ama gözleri vardı.
22 Ağustos 2024
Yeni bir hayal kırıklığı yaşadıktan sonra tekrar çökmüş hissediyorum kendimi. Bunalıyorum aynı döngüyü yaşamaktan. Bir adam girsin hayatına: "Adın ne, nerelisin, kaç yaşındasın..." diye başlayan sonsuz soruyu cevapla. "Senden hoşlandıysam senin de benden hoşlanman için her şeyi yaparım." desinler ve sen gerçekten hoşlanabileceğine inandığın anda yok olsun o adam.
Sahiden ne zaman hayal kırıklığına uğrasam Ali'nin gidişine ağlıyorum. Yeniden rüyalarıma girmeye başlıyor. Yeniden ona olan öfkem kabarıyor. Yaptığı haksızlığın hazımsızlığını çekiyorum.
Aşka inancımı yitiriyorum. Sevmek yok bu dünyada.
"Dünyayı güzelleştiren kadındır zaten." demişti Ali. Yine cinsiyetçi bulmuştum o zaman bu söylemini. Hâlbuki haklıydı. Sevgi kadınla var olan bir eylemdi. Bir çiçeği sevmek mesela ya da bir çocuğu... Sevgi dolu bir erkek çocuğunu yetiştirmek bile sevgi dolu bir annenin eylemiydi.
Kadın, bizzat sevginin ta kendisiydi.
22 Ağustos 2024
23.51
Titreme daha fazla kalbim...
1 Eylül 2024
Eylül gelmiş. Ben şimdi fark ettim. Güz... Bütün yaşanmışlıkların doğduğu ve döküldüğü mevsim... Benim sevgili mevsimim... Hüznü yanaklarında al al taşıyan bir insan gibi suludur hep gözleri. Ölümler, ayrılıklar, terk edilişler bu mevsimin rüzgarıyla eser.
Umudumla alay ettim bugün. Aptallığıma şaştım kaldım. Dünyada hâlâ iyi bir adam olabileceğine nasıl ihtimal vermiştim ki bu kadarcık zamanda? Yanıldım tabii ki. Çünkü bildiklerime değil inanmak istediğime inandım yine. Ben umudumu kaybetmekten çok korktum uzun bir süre. Bunun zayıflık olduğunu düşündüm. Travmalarımın beni ele geçirmesine ve bütün bu kötülüklerin beni kalpsiz birine dönüştürmesine izin vermeyecektim.
Recep geliyor aklıma sürekli. Haklıydı. Gerçekten de kimseyi sevmemeliydim. Onu bile... O kaldırımda yanımda oturan adamı bile. Canım benim... Beni ne çok severdi, onu ne çok severdim...
Ali sen söyle, hâlâ yaşamalı mıyız böyle bir dünyada?
İçim bir çocuğun ailesi tarafından kapıya konmuşluğu gibi...
İçim, bir çocuğun kapıda kalmışlığı gibi.
Ben artık kalbim sıkışıyor diye uykusuz kaldığım gecelerin biteceğini sanmıştım.
Allah'ım ben susarım. Ama lütfen sen kalbimin çığlıklarını duy.
"Benden nefret etmek için olmadığım biri olduğuma inandırmışsın kendini."
Çünkü sevgi bahane tanımazdı.
Sanırım gece kuşu da öldü ya da gitti. Artık acılarıma bir ortak bulamıyorum. Çığlıklarıma yalnız onun sesi eşlik ederdi.
Umarım gittiğin yerde mutlusundur sevgili kuş.
Şelale hâlâ akıyor ancak. Zamanın bizim için işleyişi gibi...
Durduk yerde nereden aklıma sevilmediğim geldiyse uyutmuyor beni Allah'ın cezası düşünce
Dün çıkan kavgayı görünce aklıma ilk sen geldin kalbi. Bana bir şey olmayacağını biliyordum. Sessizce yanlarından geçip salona girecektim. Yine de gözlerim seni aradı. Hani geçen yaz çıkan kavgada senin gözlerinin beni aradığı gibi... Senden başka bana yalnızca varlığıyla güven veren bir adam daha tanımadım.
Ölünce geçeceğini bilsem ölürdüm. Ancak biliyorum ki ölsem ruhum bir başka hayatta yine seni arayacak.