Ak Actr - Tumblr Posts
Benim bu hayattaki sınavım hep sevilmemek oldu. Sevilebilecek biri olmadığımı düşünüyorum bazen. Öyle olmasaydım bunca yıkıma uğramazdım. Terk edilme korkusuyla yaşamak ne kadar zor bilemezsin. Sadece sevgilin olmaz bazen seni terk eden. Herkes öyle bir çeker gider ki hayatından yarım kalmışlıklar altında ezilirsin. Rüyalarını düşlerini kiraladığın insanlar gelir ve hayatını kabusa çevirip giderler.
Ben onu iyileştirmeye çalışırken kendimi daha çok yaraladığımın farkında değildim.
Yüreğimin sızladığını hissediyorum,
Nefes almak hiç bu kadar zor gelmemişti…
“Birden çok yüreği öpen kalbin bana tükürürmüş ben yağmur sandım ya…”
“Senin gönlün daima meshur ve musahhardır, mazursun.
Sen gamın ne olduğunu hiç bilmedin, mazursun.
Ben sensiz bin gece kan yuttum, sen bir gece sensiz kalmadın, mazursun.”
1 Kasım 2023
Geçen gece sohbet edip gülüyorduk. "Dünyanın yarısını yok etmek isterdim." dedi Eray. Ali güldü. Ben de güldüm. "Belki biz yok olan yarıda oluruz. Ölüp kurtuluruz." Yüzünde bir buruk gülüşle gözlerime baktı.
"Biz ölmeyelim ya, yaşayalım." dedi.
Bir soru daha soruldu. "Hayattaki dönüm noktanız nedir?" Ali bana baktı, gülümsedi. Masaya döndü. "Ben söylemeyeyim ya." dedi.
"Evet, anlatma sen." dedim. Asla anlatmasın. Bu ikimizin sırrı. Bazen bir şey anlatırken masadaki diğer insanlara "Sen biliyorsun." der bana bakarak. O bakışı da öyle bir bakıştı. "Sen biliyorsun." bakışı.
Bir süre geçti. Birileri gitti, birileri kaldı. Bakışma yarışı yapmaya başladık birden. Göz kırpmak da serbest. İkimiz de sırıtıyoruz. Ali'nin göğsü hızla inip kalkmaya başladı. Bense yutkundum ağır ağır. "Sonsuza dek sürer bu böyle." dedim. Sonsuza dek sürsün istedim.
7 Ekim 2023
Sorular soruyorum ona. Bir şeyler öğreniyorum. Bir şeyler anlatıyorum. Bazen fikirlerini düşünmeye itiyorum onu. Çok konuşurduk biz. Güzel şeyler konuşurduk.
Kısacık bir zamanda bir insandan ne kadar çok şey alınabilirse o kadar çok şey aldım ondan sanırım. Bir kitap, birkaç şarkı, hayatımın en güzel yazı, bir de yaşamaya dair öğrendiğim sayısız bilgi...
Çok özlediğim bir şey var. Bir eylül gecesi hava buz gibi soğurken yanımda titremen gibi... Çok özlediğim bir şey var: Üzerime geçirdiğim hırkan ve tenime sinen kokun gibi...
Bilerek olmamıştı aslında. Kötü hissetmeye başladığım zaman aklıma geldi ilaçlarımı almayı unuttuğum. Saatler ilerledikçe daha yorgun ve daha mutsuz hissetmeye başladım. Dün kararlılıkla koşa koşa gittiğim spor salonunun bugün önünden bile geçmedim.
Uzun zaman sonra balkonumda oturdum. Bir kadın çığlığı, yoldan geçen arabaların sesi, şelalenin sesi vardı. Ancak gece kuşum ötmüyordu artık.
O gece geldi aklıma. Bileklerim, yerdeki kan, karakol... Ali geldi aklıma. Birkaç gülüşü... Tilki geldi aklıma: tren garına yürüyüşümüz...
Recep geldi en son aklıma. Çok yorgun hissediyorum çünkü. Yastığıma yasladım başımı. Onun göğsüymüş gibi düşünerek... Aklıma Ali'nin de yanımızda olduğu o gece geldi. Recep'in, Ali'nin haberi bile olmadan bütün gece beni Ali'den koruyuşu geldi aklıma.
Bir sarılsak her şey geçer gibi aslında. Ama benim bir daha o adamı affedecek gurursuzluğum kalması sanıyorum ki.
Nihayet gözlerimden yaşlar akmaya başladığında gülümsedim:
"Oh be! İnsan bazen ağlamayı özlüyor! Ağla kalbim..."
Onun için anlamı neydi bilmiyorum fakat benim için ağlamak demekti onunla öpüşmek.
"Üç katlı bir pansiyonun çatısını kendim için kiraladım. İşe gidip gelmeye başladım. Daha birkaç hafta geçmişken bir adam gördüm orada. Her hafta çarşamba günü, akşam saat sekize doğru pansiyonun önüne gelirdi. Yaklaşık iki saat kadar bekler, sonra da hiçbir şey yapmadan kaybolurdu gözden. İlk başta bu durum pek gözüme çarpmasa da bir süre sonra adamın hırsız ya da dolandırıcı olabileceğinden şüphelendim. İki saat boyunca orada dikiliyordu ama ne biriyle buluşuyor ne de herhangi bir şey yapıyordu. Bu yüzden aklıma gelen ilk fikir adamın bir yerleri, birilerini gözetlediğiydi. Hoş, iyi giyimli bir adam olduğu için bu durum da kendi içinde çelişiyordu fakat altında bir şey arıyordu insan işte. Sonra bir gün dayanamayıp pansiyonun sahibi olan kadına adamda bir tuhaflık olduğunu, her hafta çarşamba günü aynı saatte buraya gelip saatlerce beklediğini söyledim. O zaman öğrendim işin aslını. Adam zamanında birini çok sevmiş, aşkı da karşılıksız değilmiş üstelik. Gel gör ki ailelerinin arasındaki düşmanlık ikisinin kavuşması için büyük bir engelmiş. Bir süre sonra bu duruma dayanamayıp kaçmak, bütün engellerden kurtulmak istemişler. O zaman kaldığım çatı katı, onların saklanmak için seçtikleri ilk durak olmuş meğer. İkisinin de köklü ailelerin çocukları olduğunu söylemişti kadın. Sanıyorum ki bu sebepten yakalanmaları da uzun sürmemiş, pansiyona gelmelerinin üzerinden henüz iki gün geçmişken kızın babası gelip bulmuş onları. Aralarında ne geçti, kızı götürmek için nasıl bir şey sundu ona, hiç bilmiyorum. Ama kız gitmeden önce çocuğa bir şekilde her şeyi çözüp çarşamba günü geri döneceğini ve saat sekizde onu bu pansiyonda bekleyeceğini söylemiş. Hikayenin devamını tahmin etmek zor değil, sanırım. Kızın dediği gibi olmamış çünkü.
Gelmemiş, çözememiş hiçbir şeyi.
Biri sana çarşamba günü saat sekizde bir yerde olmanı söyleseydi eğer, oraya sadece bir kez giderdin değil mi L? Yani haftalar ve hatta yıllarca, onun gelmediği her günü yok sayarak oraya gitmez ve belki bu kez gelir diye düşünmezdin?
Olayın ne zaman yaşandığını bilmiyorum fakat sadece benim pansiyonda yaşadığım süre bile bir yıldan fazlaydı. Daha da tuhafını söyleyeyim sana. Oradan ayrıldıktan iki yıl sonra geri borçlarımı ödemeye döndüm ve tesadüfen bir çarşamba günüydü, o adam da bıraktığım yerdeydi...
Aşk bir delilik hali olmalı.
Bir süre sonra sizden olmayacağını kabullenip normaline dönmek zorundasın ama aklın ve mantığınla kavradığın gerçeği her defasında kalbinle yok sayıyorsun. Biliyorsun ama bildiğin şey seni durdurmuyor. Çaban da, umudun da bitmiyor. Bir insanın ya da bir hissin seni böylesine bütünüyle kendine bağlayabiliyor olması bana hayal edebileceğimin çok ötesinde geliyor. Kavrayamıyorum bile. Belki de hepinizin ihtiyacı olan şey o histir. Çünkü kendini bile düşünmediğin bir düzlemde aşk, seni onu düşünmek zorunda bırakacak. Bunu illa ki bir insana indirgemeye gerek yok, bir şeye aşık olmak da insanı aynı deliliğe sürükleyebilir. Tek yapmamız gereken onu bulmak ve ona tutunmak."
-sana anlattığım hikayeyi hatırlıyor musun? Her çarşamba kendini bir pansiyonun önünde bulan adamı?
+hatırlıyorum.
-ben o adam gibi bir yere çakılıp kalmamak için çok çabaladım L. Ama şimdi seni düşünürken... Ona dönüşmekten korkuyorum.
"Üç katlı bir pansiyonun çatısını kendim için kiraladım. İşe gidip gelmeye başladım. Daha birkaç hafta geçmişken bir adam gördüm orada. Her hafta çarşamba günü, akşam saat sekize doğru pansiyonun önüne gelirdi. Yaklaşık iki saat kadar bekler, sonra da hiçbir şey yapmadan kaybolurdu gözden. İlk başta bu durum pek gözüme çarpmasa da bir süre sonra adamın hırsız ya da dolandırıcı olabileceğinden şüphelendim. İki saat boyunca orada dikiliyordu ama ne biriyle buluşuyor ne de herhangi bir şey yapıyordu. Bu yüzden aklıma gelen ilk fikir adamın bir yerleri, birilerini gözetlediğiydi. Hoş, iyi giyimli bir adam olduğu için bu durum da kendi içinde çelişiyordu fakat altında bir şey arıyordu insan işte. Sonra bir gün dayanamayıp pansiyonun sahibi olan kadına adamda bir tuhaflık olduğunu, her hafta çarşamba günü aynı saatte buraya gelip saatlerce beklediğini söyledim. O zaman öğrendim işin aslını. Adam zamanında birini çok sevmiş, aşkı da karşılıksız değilmiş üstelik. Gel gör ki ailelerinin arasındaki düşmanlık ikisinin kavuşması için büyük bir engelmiş. Bir süre sonra bu duruma dayanamayıp kaçmak, bütün engellerden kurtulmak istemişler. O zaman kaldığım çatı katı, onların saklanmak için seçtikleri ilk durak olmuş meğer. İkisinin de köklü ailelerin çocukları olduğunu söylemişti kadın. Sanıyorum ki bu sebepten yakalanmaları da uzun sürmemiş, pansiyona gelmelerinin üzerinden henüz iki gün geçmişken kızın babası gelip bulmuş onları. Aralarında ne geçti, kızı götürmek için nasıl bir şey sundu ona, hiç bilmiyorum. Ama kız gitmeden önce çocuğa bir şekilde her şeyi çözüp çarşamba günü geri döneceğini ve saat sekizde onu bu pansiyonda bekleyeceğini söylemiş. Hikayenin devamını tahmin etmek zor değil, sanırım. Kızın dediği gibi olmamış çünkü.
Gelmemiş, çözememiş hiçbir şeyi.
Biri sana çarşamba günü saat sekizde bir yerde olmanı söyleseydi eğer, oraya sadece bir kez giderdin değil mi L? Yani haftalar ve hatta yıllarca, onun gelmediği her günü yok sayarak oraya gitmez ve belki bu kez gelir diye düşünmezdin?
Olayın ne zaman yaşandığını bilmiyorum fakat sadece benim pansiyonda yaşadığım süre bile bir yıldan fazlaydı. Daha da tuhafını söyleyeyim sana. Oradan ayrıldıktan iki yıl sonra geri borçlarımı ödemeye döndüm ve tesadüfen bir çarşamba günüydü, o adam da bıraktığım yerdeydi...
Aşk bir delilik hali olmalı.
Bir süre sonra sizden olmayacağını kabullenip normaline dönmek zorundasın ama aklın ve mantığınla kavradığın gerçeği her defasında kalbinle yok sayıyorsun. Biliyorsun ama bildiğin şey seni durdurmuyor. Çaban da, umudun da bitmiyor. Bir insanın ya da bir hissin seni böylesine bütünüyle kendine bağlayabiliyor olması bana hayal edebileceğimin çok ötesinde geliyor. Kavrayamıyorum bile. Belki de hepinizin ihtiyacı olan şey o histir. Çünkü kendini bile düşünmediğin bir düzlemde aşk, seni onu düşünmek zorunda bırakacak. Bunu illa ki bir insana indirgemeye gerek yok, bir şeye aşık olmak da insanı aynı deliliğe sürükleyebilir. Tek yapmamız gereken onu bulmak ve ona tutunmak."
Öldürülüyorum ve buna karşı gelme lüksüne sahip değilim zira o elleri öpebilirdim.
o gitti
ben de boyadım 👍🏻
belki de sana gelmek yerine saçlarımı boyatmalıydım.
Beni çağırdı diye gitmiştim aşkın peşinden
Aldanıp sesini izledim onu. Hamgi fedakarlığı istediyse yaptım. Sevgisine diyet
Hango acıyı istediyse tatım. Son bir umuttu aşk benim için ve onu gördüm,aşk oldum
Çağırdığında baktım konuştuğunda inandım oysa göremedim korpikleri ardına gizlenmiş. Kılıçları, hançerleri,okları taç giydirir demişlerdi. Benim tahtımı yerle bir etti aşk. Huzur bulursun demişlerdi gönül
Yurdumu tarumar etti aşk sonunda ben de anladım ne sahip olunurmuş aşka
Ne de kendine sahip olunsun istemiş aşk.
Ve ben seni seçerdim
Yüz yaşımda,
Yüzlerce dünyada
Gerçekliğin her versiyonunda
Seni bulurdum, ve seni seçerdim.