K:Huzur Ve Zgrlk

Kış:Huzur ve Özgürlük

Soğuk havalarla aram iyidir.Gerçeği söylemek gerekirse kış mevsimini dört gözle bekliyorum.Nedendir bilmem ama karamsar,kapalı havalarda kendimi iyi hissediyorum.İşte bu,diyorum ve atıyorum kendimi dışarıya. Sebep belli;o hava ile kucaklaşmak,hasret gidermek iyi geliyor bana.Diğer aylardaki üşengeç halimden eser kalmıyor.Daha yaratıcı fikirlerle doluyorum.Bilmem,umutlarım yeniden yeşerir.Yaşama sevincim tavan yapar adeta. Hafta sonlarının gelmesini çok arzuluyorum bu aylarda.Hemen fotoğraf makinemi,kitabımı,not defterimi alır:şehrin görültüsünden uzaklaşır doğa ananın kucaklarına bırakırım kendimi... Kendimi tamamen ona teslim ederim.Yağmur yağıyormuş,kar yağıyormuş,sismiş hiç umursamam. İnsan,kendini özgür hissetmek isteyeceği anları arzular.Bende galiba bu günlerde özgürlüğü tadıyorum. Sürekli gördüğüm manzaralar daha farklı daha olağanüstü görünür bana.Ve ellerim denklanşörden  inmez. Olayları daha farklı yorumlarım,hiç aklıma gelmeyen kelimeler birden dökülüverir kağıda. Kalemimde nasibini alıyor haliyle;kanatlanır,yapraklar üzerinde özgürlüğünün tadını çıkarır.Yıl boyu ortalarda gözükmeyen ilham perileri cirit atar bu aylarda. Aslında kış ayı çok sert mizaçlıdır.Onu tanımayanların sayısı oldukça fazladır.Biz insanlar dış görünüşe göre hareket etmeyi severiz.Kışta bundan nasibini alır. Karanlık bastırınca ondan ayrılma vaktim gelmiştir artık.Olsun,her karanlığın bir aydınlığı var nasılsa! Hayatım en huzurlu gecelerini yaşarım.Uyku hiç bu kadar tatlı olmamıştır.Haliyle rüyalarda huzur esintileri yer alır. Huzur;hep aradığımız ama bulmakta zorlandığımız sihirli sözcük! Kış,huzur ve özgürlüktür benim için...

maviye yaklaştıkça siyahlık artıyor

ellerim bağlı.kördüğüm atılmış sanki.

sana gelmek istedikçe yolumu kaybediyorum.

tüm yollar sevgiliye çıkar,

yalanıyla avutuyorum cismaniyetimi.

kaybolduğum yollarda sana daha da ihtiyaç duyuyorum.

gelip beni bulacağın ümidiyle,

serkeşçe sağa sola sapıyorum.

her yerde trafik ışıkları,hepside kırmızı.

hayat bu ya,

tesadüfleri sever!

senin gelme ihtimaline karşılık,her şey durmuş.

daha iyi bir yere geçmeliyim.

caddelere,sokaklara hakim olabileceğim bir yer olmalı.

geldim ama sen yoktun,dememelisin.

geldiğin gibi bulabilmelisin beni.

daha yüksek bir yere çıkmalı,

her yere hakim olacak bir yere.

semaya olan yakınlığım sana kavuşmam demek!

Zeze Gibisi Yok!

  "Özlenmeyi haketmiyorsun! Ama özleyeceksem de sana ihtiyacım yok.Sen kim oluyorsun ki?Seni sevmek için senden izin mi almıştım? Hatırlatır mısın bana,ne zamandan beri senin isteklerinle hareket ediyorum?" İçimdeki Zeze'yle karşılıklı konuşmalarımdan biriydi bu.Evet efendim,Şeker Portakalı'ndaki o asil çocuk olan Zeze! O kitabı yaklaşık üç ay önce okumuştum.Hala etkisindeyim.Daha doğrusu kahramanıyla hala görüşüyorum. Aslında okuduğum kitapların etkisinde uzun süreli kalan biri değilim.İstesem de kalamam. Zira bir kitaptan diğerine atlayıp duruyorum.Haliyle belli bir kitaba bağlan(a)mıyorum.Ama bu durum farklı. Zeze'yi kaybetmekten korkuyorum.Onun varlığı yalnızlığımı örtüyor belki de. Zeze ile aramı iyi tutmaya çalışıyorum.Olur da beni Portuga'yla tanıştırır diye umut ediyorum.Aslında ölmüştü.Fakat bende Zeze gibi düşünüyorum:O ölmedi,Zeze varoldukça o da yaşayacak. Geçenlerde beni ablasıyla tanıştırdı.Gloria.İnanılmaz derecede sevecen ve tatlı.Henüz beni şeker portakalıyla tanıştırmadı.Bir iki sefer konuyu açmak istedim.Ama Zeze oralı bile olmadı. En çok sözettiği kişilerden birisi de Cecilia Paim.Dünya üzerinde onun kadar anlayışlı ve duygulu bir insan yokmuş. Zeze ile yakın dostuz.Müthiş bir dinleyici ve öğüt verici bir insan.Onunla yalnız kalmak için can atıyorum. Ve Zeze gitmek istediği güne kadar beraber olacağız. Söz verdi bana.Habersiz çekip gitmeyeceğine dair söz verdi... Zeze ile ilgili yazacak çok şeyim var.Şimdilik bu kadar.  "Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın yüreğini paralayan ve sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbürüne çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."

bir hayali sevgiliye açık mektup

öğlen vakitleriydi. güneşin sertliğini şemsiyeler kesiyordu. bir masada oturmuş,seni bekliyordum. aylardan sonra randevu vermiştin! görüşme saatinden evvel gelmiştim: henüz gölgelerin boyu uzunken. sen gelene dek defalarca konuşmuştum seninle. prova deniliyor ya,işte ondan. ve sen yarım saat gecikmeli gelmiştin. olsun. sonuçta gelmiştin. merhabalaştık,karşıma oturdun. hiçbişi içmeyecem seni dinliyorum,demiştin. ve anlatmaya başlamıştım. sana,seni anlatıyordum. gerçi bu konuşmayı,gözkapaklarımı her kapatışımda yapıyordum seninle. ve sen dinliyordun sessizce. bana kalsa günlerce anlatırdım da,sustum. bişiler demeni beklemiştim. ve sen suskundun. dakkalar sonra dudakların kıpırdamıştı,nihayet. heyecanla bekliyordum. ve sen konuşacaktın. çok soğukkanlıydın. hiçbir duygu esintisi gelmiyordu senden. ve sen olmaz dedin. beraber susmuştuk. ben suskun. sen suspus...

Hep Kaybedeceksin!

Kaybedenlere bir müjdeydin sen.Doğuşunla birlikte yeni kaybedişlerin önü açıldı.Seninle kaybedenler güçlendi.

Kaybettikçe kaybetmeyi,kaybettikçe kaybetmeyi,kaybettikçe kaybetmeyi..öğrendin.

Her kaybedişte daha da bir kaybetmeyi öğrendin.Yılmadan,azmini koruyarak bu işi öğrenmeye çabaladın.

Kaybedenler arasındaki hedefin,tamamen en iyisi olmaktı.Bu hedef uğruna neler yapmadın ki!Her düşüşte bu hedef seni ayaklandırdı.Yaşama gücün bu sayede hep tavan yapıyordu.

Kaybedişler sana tecrübe kazandırdı.Her kaybetmede yeni bir yol buluyordun.

Kimsenin bilmediği ve düşünmediği taktikler buluyordun.Kaybetme üzerine sürekli notlar okur,notlar tutardın.Bunun üzerine dünyada yayınlanmış ne kadar makale yazılmış ne kadar kitap varsa hepsini okudun.

Bu okumalar belki de bir gün kaybetmeyle ilgili en iyi kitabı yazma tecrübesi veriyordu.

Bilemiyorum ama bildiğim tek bir şey vardı;her okumada farklı bir 'sen'ortaya çıkıyordu.

Kaybetme uğruna hayatını feda eden ender bir insan olmak.Ne mutlu,ne kadar da asilce bir amaç.

Sen dünyadaki en iyi kaybedendin.Kaybetmeler senden sorulur.

Ve gün gelipte emeklilik vaktin gelir.Tecrübelerini aktarmaman için çevren sana engel olur.Çünkü dünya üzerinde ki en iyi kaybeden olarak sen kalmalıydın.Kıyamete kadar böyle olması gerekiyor.

İnsanlık için bir mihenk taşısın.Sen örnek olarak anlatılacak bir varlıksın.Sen kaybedenler diyarındaki asil bir varlıksın.

Her kaybedilişlerde  sen akla geleceksin...

içimdeki kelebeğe

  yapışmış halde

sen hıçkırıkları boğazıma...

yutkunamamak 

daha da zorlaştırıyor.

nefes almak güçleşiyor

giderek.

iyisi mi;

bir bardak

soğuk su içmeli.

'sen'in geçmesi

kuvvetle ihtimal!

                                                    ŞP