Hep Kaybedeceksin!

Hep Kaybedeceksin!

Kaybedenlere bir müjdeydin sen.Doğuşunla birlikte yeni kaybedişlerin önü açıldı.Seninle kaybedenler güçlendi.

Kaybettikçe kaybetmeyi,kaybettikçe kaybetmeyi,kaybettikçe kaybetmeyi..öğrendin.

Her kaybedişte daha da bir kaybetmeyi öğrendin.Yılmadan,azmini koruyarak bu işi öğrenmeye çabaladın.

Kaybedenler arasındaki hedefin,tamamen en iyisi olmaktı.Bu hedef uğruna neler yapmadın ki!Her düşüşte bu hedef seni ayaklandırdı.Yaşama gücün bu sayede hep tavan yapıyordu.

Kaybedişler sana tecrübe kazandırdı.Her kaybetmede yeni bir yol buluyordun.

Kimsenin bilmediği ve düşünmediği taktikler buluyordun.Kaybetme üzerine sürekli notlar okur,notlar tutardın.Bunun üzerine dünyada yayınlanmış ne kadar makale yazılmış ne kadar kitap varsa hepsini okudun.

Bu okumalar belki de bir gün kaybetmeyle ilgili en iyi kitabı yazma tecrübesi veriyordu.

Bilemiyorum ama bildiğim tek bir şey vardı;her okumada farklı bir 'sen'ortaya çıkıyordu.

Kaybetme uğruna hayatını feda eden ender bir insan olmak.Ne mutlu,ne kadar da asilce bir amaç.

Sen dünyadaki en iyi kaybedendin.Kaybetmeler senden sorulur.

Ve gün gelipte emeklilik vaktin gelir.Tecrübelerini aktarmaman için çevren sana engel olur.Çünkü dünya üzerinde ki en iyi kaybeden olarak sen kalmalıydın.Kıyamete kadar böyle olması gerekiyor.

İnsanlık için bir mihenk taşısın.Sen örnek olarak anlatılacak bir varlıksın.Sen kaybedenler diyarındaki asil bir varlıksın.

Her kaybedilişlerde  sen akla geleceksin...

ilkbahara selam olsun

darlanırım her aklıma gelişinle. vazgeçme hatalığı, seni unutturmadı geçen zaman içinde... arttı giderek hasretin. oysa ki yeni varoluş gerekirken!

sorunların aşkı

                                    yılın son şiiri ...     artık senden yoksunum. yokluk hiç bu kadar iç yakıcı olmamıştı. sertleşen duygusuzluk döneminde sensizleşen kalbin çığlıkları! gidenin bıraktığı kalanın üstlendiği acıların yağışı, kalbe giden yolların tıkanıklığına en önemli sebep teşkil ederken; gelmesi pek yakın omayan senin ardından, yolların kapanması... bana reva görülen bu olmamalıydı. farkın fark edilmesi için giden sen olmamalıydın. bırakılması gereken duyguların son durağı ben olmamalıydım. 'sorunların' aşkı 'sorumsuzlukların' bedeline  yenik düşmemeliydi!

ben dışındaki herkes

saat üç. gecenin en kuytu vakitlerinde seni düşünmekten, düşlemekten yine uykusuz geçen zaman dilimlerindeyim. sırdaşlığımı yıldızlar yapıyor. senden habersiz sevdalardan konuşmak ele veriyor beni her defasında. kuyruklu yıldızla olan muhabbetler çok sert geçiyor. adının anılması bile yetiyor. ve her defasında kızıp kayıyor yıldız.. ve her kayan yıldızda senin dilediğin ben olmayan diğer herkes! saat beş. sürekli senden konuşmamdan rahatsız gece. o da dayanamıyor ve devrediyor vardiyayı gündüze. ve her gündoğumunda ben dışında günaydın mesaj attığın herkes! o kadar çok varki herkes hayatında. senin gözünde herkesten pay almaya razıyken ben, sen,ben dışındaki herkesle içli dışlısın...

suyun masumiyeti

kayboluyorum...

siman yaşamama engel!

terkedile beri,

bulamadım kendimi.

giderek engelli bir

vaziyete doğru

yol alıyorum...

Hayatın Sırrı

  Siz mi insanlara mecbursunuz,başkaları mı size?   Hayatın sırrı bu cevaptadır!                                         ***   Konuya basit bir yoldan girelim:   Biz mi ağaçlara mecburuz,ağaçlar mı bize?   -Biz ağaçlara mecburuz.Meyvesiz ve yeşilliksiz olamayız çünkü...Isınmak için                                 dala,yaprağa;yemek için meyveye;kapı,pencere,tavan,merdiven yapımında gövdeye                   ihtiyacamız var.Şu halde insan,ağaca mecburdur!                                       ***   Hayvanlar,biz olmadan da yaşarlar.Ama biz onlarsız tenhalardayız!   Sütü,yağı gerekli önce...Kılı,yapağısı...   O olmazsa tarla sürülmez,dik yamaçlar nadaslanamaz.   Atı ehlileştirip de üstüne binen,binip de uzak ufuklara meraklar salan,yedi iklimi kıyı                       bucak harmanlayan,bizim atalarımız.   Neymiş?   İnsan,hayvanlara mecburmuş!                                        ***   Suya da mecbur beşeriyet...   Demire,çeliğe,buğdaya,ekmeğe...   Ve elbet paraya da!..   Paranın ise bize mecburiyeti  yok.   Altının yok,dövizin yok.Ama bizim onlara var!   İnsanın sıradanlığını anlayabiliyor musunuz?   Bir de kalkar,hant hant övünürüz!   Her şeye ve herkese mecbur olduğumuz halde hem de...                                        ***   Beze,pamuğa bile mecburuz biz...   Tavuğa.civcive,ota,çimene,çiçeğe...Ayaza,kara...Buluta,güneşe...   Kendini  bulunmaz Bursa kumaşı sananlar;merhaba!...                                        ***      Bir de kişinin kişiye mecburiyeti var.   Burada azıcık duralım,şöyle bir suali hatırlayalım:   Toplum size mecbur mu?   Yoksa siz mi topluma mecbursunuz?"Toplum bana..." diyorsanız önde gidenlerdensiniz:   İş adamısınız,sendikacısınız,sanatkar,uzman veya devlet adamı,Yahut vazgeçilmez                       eğitici,ekonomist,artist...   Toplumun mecbur oldukları,tarihle satranç oynayan ve her oyunda "Şah!"diyen bahtiyarlardır.   Onlardan olunuz.                                          ***   Doktorsanız,tıp size mecbur kalmalı.   Yazar iseniz,kağıt size mecbur;mürekkep,makine,cemiyet mecbur.   Hayatın sırrı bu cevaptadır.Bir daha düşünün:   Siz mi başkalarına mecbursunuz,başkaları mı size?..