Ruhsal Yorgunluum Bedenime Yansyor Artk..

Ruhsal yorgunluğum bedenime yansıyor artık..

Dünyayı susturmak için kulaklıklarıma sığındım

Dünyayı görmemek için gözkapaklarıma sığındım.

~𓆝𓆟𓆞

Ben güçlü bir insan değildim. Güçlü olmak zorunda bırakıldım.

"Ya hayatlarının anlamını bulamayanlar?" diye söze girmişti kızılderili. "Onlar ne olacak?". "Onlar da, göğüslerinde bir et parçasıyla, canlı canlı çürüyecekler. Ve buna da, yaşamak demeye devam edecekler!"

Kafamda bı uğultu var. Geçmiyor, dinmiyor. Ne zaman bitecek merak ediyorum. Ne zaman bir şeyleri seçmem gerekmeyecek? Ne zaman kafamdaki sesler son bulacak ve rahatça oturabileceğim? Ne zaman gelecekten korkmayacak rahatça yaşayabileceğim?

Ruhun bedenin içinde can çekiştiği, kafesin demir öfkeden dikilmiş parmaklıklarında kendi kendini bilediği bir nefeslik yaşamlar…