Lerin Neden Yolunda Gitmediine Dair Hibir Fikrim Yok.

İşlerin neden yolunda gitmediğine dair hiçbir fikrim yok.

Kafamda bı uğultu var. Geçmiyor, dinmiyor. Ne zaman bitecek merak ediyorum. Ne zaman bir şeyleri seçmem gerekmeyecek? Ne zaman kafamdaki sesler son bulacak ve rahatça oturabileceğim? Ne zaman gelecekten korkmayacak rahatça yaşayabileceğim?

Dünyayı susturmak için kulaklıklarıma sığındım

Dünyayı görmemek için gözkapaklarıma sığındım.

~𓆝𓆟𓆞

Dışarıda aslında çok güzel bı dünya var ama ben bı parçası değilim

Dışarıdan nasıl gözüküyorum bilmiyorum. Belki çok güçlü, belki çok duygusal, çok agresif ve sinirli , bilmiyorum. Ama çok yoruldum. Yaşadıklarımın ağırlığını tek başıma kaldırmaya çalışmaktan çok yoruldum. Kimseden habersiz bir köşede kendi kendime yetmeye çalışmaktan çok yoruldum. İçime atmaktan çok yoruldum. Dönemiyorum geriye, yaptığım hataları düzeltemiyorum. geleceğimi kurmak için çabalıyorum ama o kadar yorgunum ki ayakta duracak gücü kendimde bazen çok zor buluyorum. küçücük yaşlarımdan beri kocaman bir kadın gibi düşünüyor olmanın ağırlığı var üstünde. Aldırış etmiyorum, atlatırım. Daha öncekiler gibi… Ve çok daha duygusuz. Kendi ellerimle hayatımdaki güzel bir çok şeye veda etmiş birisiyim. Belki bir gün kalan tek şey olunca kendime de veda ederim… 

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten

Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne

Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa

Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır

Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını

Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin

Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara

Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine

Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

İnsan balıklama dalmalı içine hayatın

Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar

Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın

Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu

Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle

Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı

Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına

Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına

Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır

Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana